“De afgelopen twaalf maanden waren buitengewoon moeilijk, vol angst, verdriet en verlies. De Covid-12-pandemie heeft de gezondheidszorgstelsels enorm onder druk gezet, een mondiale economische crisis veroorzaakt en miljoenen mensen in armoede gedreven.
Er is nu echter een sprankje licht aan het einde van deze tunnel. Dankzij investeringen in wetenschap en onderzoek hebben we een vaccin.
Uit de humanistische benadering van het leven, als resultaat van een lange traditie van vrij denken, ontstond de wetenschap zelf. En we moeten de cruciale rol van wetenschappelijk onderzoek in de aanpak van deze pandemie vieren.
Zoals artikel 27 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens zegt: “Iedereen heeft het recht… om te delen in de wetenschappelijke vooruitgang en de voordelen ervan.” Maar zoals tijdens deze pandemie het geval is geweest, maken wij ons zorgen over de billijkheid. Er bestaat een zeer reëel gevaar dat veel van de armste en meest gemarginaliseerde mensen ter wereld achterblijven terwijl elk land zich haast om vaccins voor zijn eigen bevolking veilig te stellen.
Toen de HIV/AIDS-pandemie veertig jaar geleden uitbrak, zorgden de hoge kosten van levensreddende medicijnen ervoor dat deze pas tien jaar na het gebruik ervan door de rijke landen beschikbaar waren voor de ontwikkelingslanden. Tegenwoordig zien we dat rijke staten bilaterale deals sluiten met farmaceutische bedrijven en meer doses vaccins aanleggen dan nodig is. De geschiedenis dreigt zich te herhalen. Als elk land een dergelijke zelfzuchtige benadering zou volgen, zou dit zelfvernietigend zijn. We zijn een verbonden wereld en we moeten allemaal veilig zijn, zodat ieder van ons veilig kan zijn. De houding van het vaccinnationalisme is de antithese van een humanistische benadering van het overheidsbeleid.
Wij verwelkomen de recente resolutie van het parlementaire orgaan van de Raad van Europa, waarin wordt opgeroepen om van COVID-19-vaccins een “mondiaal publiek goed” te maken, en dringen er bij regeringen op aan nota te nemen van de daarin vervatte aanbevelingen om de mondiale rechtvaardige verdeling van het vaccin te bewerkstelligen. een realiteit.
Een ander probleem waarmee we te kampen hebben, is de aarzeling tegenover vaccins, waarbij mensen aan wie het vaccin wordt aangeboden weigeren het te nemen in de veronderstelling dat het vaccin misschien onnodig of onveilig is.
Dit is geen uniek probleem voor COVID-19. De anti-vaccinatiebeweging, aangewakkerd door anti-establishment populisme, heeft het vertrouwen van het publiek in de volksgezondheidsinstellingen aangetast. Als samenleving moeten we eraan werken om het vertrouwen in de wetenschap, die de bouwsteen voor vooruitgang is, weer op te bouwen.
In plaats van degenen die twijfels uiten te stigmatiseren, moeten we proberen de marginalisering aan te pakken die ervoor zorgt dat mensen zich tot complottheorieën wenden. Openheid geven over informatie over bijwerkingen, potentiële risico's en effectiviteit is essentieel voor het herstel van het vertrouwen in overheidsinstanties en het tegengaan van desinformatie.
Om de Amsterdam Declaration te citeren: “Wetenschap geeft ons de middelen, maar menselijke waarden moeten de doelen vooropstellen.”
We hebben de middelen, nu is het aan ons allemaal als mondiale gemeenschap om compassie en solidariteit – en niet nationalisme of egoïsme – te gebruiken om te bepalen hoe we die gebruiken.”
Op 13 januari 2021 heeft onze belangenbehartiger Lillie Ashworth geblogd over ethische en mensenrechtenkwesties in verband met de mondiale distributie van vaccins en hoe ‘vaccinnationalisme’ een eerlijke toegang voor iedereen belemmert.