Elizabeth O'Casey blogt over de noodzaak om mensenrechten, multilateralisme, solidariteit en op feiten gebaseerde rede centraal te stellen in onze reactie op de Covid-19-pandemie.
De Covid-19-pandemie bedreigt het mensenrecht op gezondheid en leven, maar de angst dat een pandemie kan inspireren en de extreme maatregelen die daarvoor soms nodig zijn, dreigen andere grondrechten te ondermijnen. In deze blog betoogt Elizabeth O'Casey dat onze reactie in de traditie van humanistische kernwaarden moet volgen door het bevorderen van mensenrechten, universalisme, op feiten gebaseerde besluitvorming en een ethiek van mondiale solidariteit.
De coronacrisis heeft een overvloed aan breuklijnen blootgelegd waarop onze mondiale gemeenschap op precaire wijze is gebouwd, en die maar al te vaak worden verdoezeld door mensen met geld, macht en privileges.
Samen erin? Niet zo veel.
Om te beginnen zijn, hoewel het virus zelf iedereen aanvalt, ongeacht hun status of privilege, degenen die onevenredig zwaar lijden onder de pandemie en de maatregelen die zijn genomen om deze aan te pakken, kwetsbare minderheden en de armen. Dat wil zeggen: mensen die een grotere kans hebben op gezondheidscomplicaties of die zich geen goede gezondheidszorg kunnen veroorloven; mensen die niet over de middelen beschikken om langdurig thuis te blijven wonen of die in overvolle woningen wonen; mensen die laagbetaalde banen hebben die hen dwingen te kiezen tussen het potentieel opofferen van hun gezondheid of het daadwerkelijk opofferen van hun inkomen; mensen zonder zelfs maar elementaire sanitaire voorzieningen; en mensen die al strijden tegen stigmatisering of vooroordelen op andere gronden (zoals ras, seksuele geaardheid, genderidentiteit, geloof, kaste of handicap).
Mensenrechten en rechtsstaat worden bedreigd in de context van Covid-19
We zien niet alleen reacties op de pandemie die de toch al gemarginaliseerde en achtergestelde bevolkingsgroepen straffen, maar de angst dat een pandemie als deze inspireert (en soms wordt aangemoedigd om te inspireren) en de extreme maatregelen die deze soms vereist, vormen een vruchtbare voedingsbodem voor machtshongerige staten om de mensenrechten, de democratie en de rechtsstaat verder ondermijnen. Een paar voorbeelden:
En het misbruik komt ook niet alleen van overheden; we zijn getuige geweest van een piek in gevallen van vooroordelen, vreemdelingenhaat, discriminatie, geweld en racisme tegen mensen van Oost-Aziatische en Zuidoost-Aziatische afkomst en uiterlijk over de hele wereld. De berichten over huiselijk geweld zijn wereldwijd enorm toegenomen als gevolg van de massale lockdowns die zijn opgelegd om de verspreiding van de ziekte tegen te gaan.
Het is duidelijk dat een op de mensenrechten gerichte reactie even urgent is als altijd.
De rol van multilateralisme en mensenrechten
Ocuco's Medewerkers VN-Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten en zijn onafhankelijke deskundigen hebben de afgelopen weken uitstekende richtsnoeren op het gebied van de mensenrechten uitgegeven met betrekking tot de pandemie en onze reactie daarop. De speciale vertegenwoordiger van de Europese Unie voor de mensenrechten, Eamon Gilmore, schreef een uitstekend artikel Dit onderstreept de noodzaak dat onze reactie gericht is op de mensenrechten. Het is gewoon heel jammer dat andere EU-functionarissen intussen, onder druk van Peking, het druk hebben gehad de kritiek op China in een rapport afzwakken documenteren hoe regeringen desinformatie over de pandemie verspreiden, en dat het enige antwoord van de EU op de Hongaarse situatie een verklaring van “bezorgdheid” van Justitiecommissaris Didier Reynders was. De EU is al vele jaren inactief ten aanzien van de flagrante schendingen van de Hongaarse rechtsstaat en de mensenrechtennormen, dus dat is geen verrassing, denk ik.
Naast dat de reactie op de Covid-19-pandemie echter op de mensenrechten gericht moet zijn, is het ook nodig dat de reactie mondiaal en collectief van aard is. Ondanks al de vele tekortkomingen van ons huidige multilaterale systeem is dit alles wat we als oplossing hebben; We moeten er dus voor vechten, het financieren, het depolitiseren en verbeteren.
Tedros Adhanom Ghebreyesus, hoofd van de WHO
We hebben een Wereldgezondheidsorganisatie nodig waarvan de aanpak en beoordeling wordt geleid door wetenschap, feiten en mensenrechten, in plaats van een organisatie die ernstig is aangetast door zorgen over financiering, politieke deals en beloningen.de Chinese invloed hier en Ghebreyesus' benoeming van Robert Mugabe als goodwill-ambassadeur in 2017 (beide voorbeelden).
Dit klinkt misschien idealistisch, aangezien onze multilaterale fora slechts zo goed zijn als de leden waaruit ze bestaan, of – zoals de vorige Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN zei over de Mensenrechtenraad – ze slechts ‘zo groot of zo zielig kunnen zijn als de heersende toestand van het internationale toneel op dat moment.” Er is echter meer financiering en betrokkenheid van democratische landen met een grotere betrokkenheid bij de mensenrechten nauwkeurig gepresenteerde feiten zou een goed begin zijn. Dit is de essentie van het multilateralisme: het is wat wij ervan maken, het is aan ons om samen vorm te geven en te definiëren. Dus degenen die er om geven, moeten het vorm gaan geven. Geld praat.
En waar is de VN-Veiligheidsraad in dit alles? Tijdens de Ebola-crisis breidde de Veiligheidsraad zijn mandaat uit door een volksgezondheidsprobleem – dat wil zeggen de overdraagbare ziekte Ebola – te karakteriseren als een bedreiging voor de internationale vrede en veiligheid, wat aanleiding gaf tot de verplichting voor staten om in onderling overleg samen te werken en internationale verplichtingen prioriteit te geven. bepaald door de VN en de WHO. Het is onduidelijk waarom het niet hetzelfde heeft gedaan met de Covid-19-pandemie.
Multilateralisme, een op regels gebaseerde internationale orde en een robuuste ruimte voor het maatschappelijk middenveld om staatsoptreden onder de loep te nemen, ondanks al zijn problemen, zijn de enige weg vooruit. Dit moet gepaard gaan met een onwankelbare inzet om ervoor te zorgen dat elke reactie op de pandemie in overeenstemming is met de mensenrechten en gebaseerd is op bewijsmateriaal, wetenschap en solidariteit.
Mondiale solidariteit en de kracht van de wetenschap in dienst van compassie
Onze gemeenschap heeft daar al lang voor gepleit de toepassing van wetenschappelijke methoden en vrij onderzoek naar de problemen van het menselijk welzijn. En hoewel het de wetenschap is die ons de middelen geeft, zijn het de menselijke waarden die de doeleinden moeten voorstellen.
We kunnen niet toestaan dat deze mondiale crisis wordt geïnstrumentaliseerd voor de snode doeleinden van regeringen die proberen hun burgers te onderdrukken en de rechtsstaat en de democratie te ondermijnen. En we kunnen niet toestaan dat de angst die door de crisis wordt ingeprent, het populisme, het nationalisme en de afwijzing van degenen die zich al in de marge bevinden, voedt.
In plaats daarvan moeten we de kans aangrijpen om alle reeds bestaande onrechtvaardigheden (zoals ongelijkheid, discriminatie, vooroordelen, armoede) recht te zetten, die in hun meest rauwe vorm aan het licht zijn gekomen door de duidelijk ongelijke en onevenredige manier waarop sommige mensen onder deze pandemie hebben geleden (terwijl anderen geld verdienen aan hun ellende door handel met voorkennis...).