Foto: Scott Jacobsen.
Scott Douglas Jacobsen is de uitgever van Publiceren in zicht (ISBN: 978-1-0692343) en hoofdredacteur van In-Sight: Interviews (ISSN: 2369-6885). Hij schrijft voor The Good Men Project, Het Humanistisch, International Policy Digest (ISSN: 2332-9416), Basisinkomen Earth Network (UK geregistreerde liefdadigheidsinstelling 1177066), Een verder onderzoek, en andere media. Hij is een lid in good standing van talrijke media-organisaties.
Roslyn Schimmel Van 2014 tot 2019 was ze secretaris en voorzitter van de International Humanist and Ethical Youth Organization (IHEYO), nu de Afrikaanse werkgroep van Young Humanists International, en van 2019 tot 2023 bestuurslid van Humanists International. Sinds de oprichting in 2012 was ze lid van de Humanist Association of Ghana en bekleedde ze verschillende functies, waaronder die van voorzitter van de groep van 2015 tot 2019. Ze is coördinator van het West African Humanist Network, lid van de adviesraad van het FoRB Leadership Network (VK), bestuurslid van LGBT+ Rights Ghana en voorzitter van Accra Atheists. Ze heeft een bachelordiploma in taalkunde en moderne talen. Momenteel is ze de eerste Afrikaanse vicevoorzitter van Humanists International.
Scott Douglas Jacobsen: Vandaag zijn we hier met Roslyn Mould, vicevoorzitter van Humanists International en voorzitter en oprichter van Accra Atheists. We bespreken een onderwerp dat erg populair is onder atheïsten, humanisten en activisten in hun campagnes: billboards. Ik weet niet zeker waarom dit een trend is geworden, maar als deze billboards er staan, lijken mensen er erg trots op te zijn.
De Canadezen hebben er zelf een gehad, en de Amerikanen hebben er verschillende opgezet, afhankelijk van de groep. Wat was de inspiratie voor dit initiatief? Wie bedacht het oorspronkelijke idee? Wie is de oprichter?
Roslyn Mould: Dat zou ik zijn. Het was ergens in 2019, hoewel ik me niet precies meer kan herinneren waar het idee vandaan kwam. Ik dacht na over hoe we humanisme effectiever konden promoten. In Ghana, met name op het gebied van religie, wordt elk groot evenement – of het nu gaat om kerk, entertainment, wetenschap of sport – aangekondigd op billboards. Als er een internationaal evenement plaatsvindt, weet iedereen ervan omdat het prominent wordt weergegeven.
Het is niet alleen op televisie te zien; het is te zien op billboards. Toen ik dit zag, realiseerde ik me dat hoewel humanisme in meer dan 100 landen erkend wordt, veel mensen er nog steeds niet van op de hoogte zijn. We blijven maar praten over hoe weinig bewustzijn er is, maar ik realiseerde me dat wanneer we grote evenementen organiseren zoals de Algemene Vergadering en het Wereld Humanistisch Congres van Humanists International, niemand buiten onze kring van deelnemers en genodigden ervan leek te weten. Niemand wist dat we er überhaupt waren.
Na deze gebeurtenissen voelt het altijd alsof we voor eigen parochie preken. We voeren discussies, maar die blijven intern, met weinig externe betrokkenheid. Dus, wie bereiken we eigenlijk als we beweren humanisme te promoten? Die vraag kwam bij me op.
Waarom zouden we geen billboards gebruiken om de boodschap te verspreiden? Het is een van de makkelijkste manieren om mensen te laten weten dat een community bestaat. Het leek een logische stap.
Hoe dan ook, ik vond het tijd om de boodschap naar buiten te brengen – niet alleen om onze groep zichtbaarder te maken, maar ook om atheïsme te normaliseren. Als we reclameborden zien voor allerlei overtuigingen en doelen, waarom dan niet voor humanisme en atheïsme? Mensen zouden moeten weten dat atheïsme bestaat en dat het een geldig wereldbeeld is.
Voor de 1% van de 32 miljoen standvastig niet-religieuze inwoners van Ghana zou dit een manier kunnen zijn om hen te laten weten dat er een gemeenschap voor hen bestaat, een plek waar ze gelijkgestemden kunnen ontmoeten. Dat was de kern van het idee.
Ongeveer in dezelfde tijd ontdekte de Freedom From Religion Foundation (FFRF) mijn werk en nodigde mij uit voor een interview op hun website. radioshowLater ontmoette ik Dan Barker en Annie Laurie Gaylor in IJsland. Het jaar daarop nodigden ze me uit voor hun tv programma.
Tijdens onze gesprekken vroegen ze naar mijn visie en de activiteiten waar ik bij betrokken was. Een van de dingen die ik noemde, was het idee voor een billboard. Ze toonden meteen interesse en zeiden dat ze iets soortgelijks hadden gedaan en het initiatief graag wilden steunen. Ik vertelde hen dat ik terug zou keren naar Ghana om de haalbaarheid van het project te beoordelen. Destijds was de Humanistische Vereniging van Ghana er nog niet klaar voor, en toen kwam COVID-19, waardoor alles vertraging opliep.
Zo is het in principe ontstaan. Ze aarzelden niet om het idee te steunen, maar ik wilde er zeker van zijn dat we precies wisten wat we op het billboard wilden zetten. We hadden consensus nodig over de boodschap, een plan voor de implementatie ervan en een beoordeling of het effectief zou zijn voordat we een factuur konden sturen en hun bereidheid tot financiering konden bevestigen.
Toen, na alle COVID-19-uitbraken, kreeg ik niet veel steun vanuit Ghana. Dus toen ik bijna vijf jaar later Accra Atheists oprichtte, nam ik opnieuw contact met ze op om te vragen of ze nog steeds geïnteresseerd waren. Opnieuw aarzelden ze geen moment.
Annie Laurie Gaylor en Dan Barker namen meteen contact met me op en zeiden dat ik hen de kosten moest laten weten. Ik heb een paar bedrijven benaderd en een van hen gaf me een prijslijst. Die heb ik ze toegestuurd en ze hebben de opties bekeken. Ze vroegen: "Welke wil je? Ik kon het bijna niet geloven."
Voor ik het wist, had de organisatie betaald. We hadden het billboard. Ze hielpen zelfs met het leveren van een grafisch ontwerper uit de VS. Na er een paar weken aan gewerkt te hebben met Peter Dankwa van de Humanistische Vereniging van Ghana, vond ik eindelijk een professional hier in Ghana en uiteindelijk kregen we alles af.
Het is gewoon ongelooflijk om het billboard live in de stad te zien – het eerste atheïstische billboard in de geschiedenis van Afrika – en ik kan niet geloven dat dit echt gebeurd is. Het is opwindend.
Jacobsen: Moedig anderen in Oeganda, Malawi, Tanzania, Zuid-Afrika, Zimbabwe, Nigeria, etc. aan om hun billboards te lanceren als onderdeel van een campagne in de hele regio.
Mal: Ja, mijn visie was nooit alleen gericht op de atheïsten in Accra, Ghana. Het doel was dat anderen dit voorbeeld zouden volgen.
Het billboard is nog maar kort geleden geplaatst, maar we hebben al veel aandacht en interactie op sociale media gezien. We verwachten de komende weken nog meer aandacht; onze bezoekersaantallen zullen nog verder toenemen. Vervolgens kunnen we een impactanalyse uitvoeren om te beoordelen welk effect het billboard heeft gehad op onze organisatie als atheïstische gemeenschap.
Ik hoop deze informatie te delen met andere Afrikaanse en internationale organisaties, met name Humanists International. Mijn uiteindelijke visie is dat elk land dat Humanists International steunt, een billboard heeft.
We zijn actief in meer dan 60 landen, en als elk van die landen een billboard van Humanists International zou hebben, zouden mensen ons overal herkennen. Iemand zou kunnen zeggen: "Ik heb er een in Londen gezien", of "Ik was in Canada, en ik heb er een in Alberta of Toronto gezien." En dan zou iemand anders kunnen zeggen: "Oh, ik heb er een in Parijs gezien", dan zou het humanisme al snel wijdverspreid bekend worden. Meer mensen zouden Humanists International leren kennen, en de discussie zou groeien, anderen inspireren, ons ledenaantal vergroten en mensen helpen zich meer op hun gemak te voelen om als atheïst uit de kast te komen.
Ik weet dat dat een van de dingen was die me geholpen hebben. Het bijwonen van slechts één conferentie gaf me de moed om uit de kast te komen – niet alleen omdat ik Ghanese atheïsten zoals ik ontmoette, maar ook omdat ik andere Afrikaanse atheïsten ontmoette. Dat alleen al was inspirerend.
Het is ongelooflijk hoe iets kleins kan escaleren en uitgroeien tot iets groters dan ik oorspronkelijk had bedacht. Dat is het idee. Ik hoop ook dat er samenwerkingen ontstaan.
Zo heeft de Freedom From Religion Foundation (FFRF), gevestigd in Madison, Wisconsin, een organisatie in Ghana, Afrika, gesponsord. Dus, wat weerhoudt Humanist Canada ervan om een organisatie elders in Afrika, Azië of Latijns-Amerika te steunen? Wat weerhoudt Humanists UK, American Humanists, American Atheists en andere Europese groepen ervan om hetzelfde te doen?
Als we allemaal in onze landen billboards zouden hebben, vooral op plekken waar we een minderheid vormen, zou dat onze impact aanzienlijk vergroten en ons helpen een groot deel van het werk te doen dat we willen doen.
Ja, je moet achterover leunen en ontspannen terwijl mensen naar je toe komen, in plaats van jezelf bloot te geven en jezelf mogelijk in gevaar te brengen. We hopen dat dit gebeurt, en ik weet dat het tot ophef kan leiden, omdat religieuze organisaties zich uiteindelijk bedreigd zullen voelen door het feit dat mensen het acceptabel vinden om de kerk te verlaten.
Mensen zijn er al heel lang van overtuigd dat atheïsme niet bestaat, dat je geen Afrikaan kunt zijn zonder ergens in te geloven. Dat geloof zit diepgeworteld. Het is een heel subtiel maar belangrijk punt, want ik hoor vaak: "Oh, ben je een atheïst? Nee, ik denk niet dat je een atheïst bent. Ik denk dat je ergens in gelooft." Dat is wat mensen je vertellen, zelfs als je duidelijk zegt dat je niet gelooft.
Jacobsen: Nou, dan wordt u voor de gek gehouden.
Mal: Ze proberen dingen te vermengen en atheïsme volledig af te wijzen. Daarom zou dit billboard een grote bijdrage kunnen leveren aan bewustwording – zonder het leven of de bestaansmiddelen van mensen in gevaar te brengen door hen te dwingen zich als atheïst te presenteren.
Een billboard met een simpele boodschap en wat afbeeldingen kan mensen laten weten dat er een community bestaat. Zoals je kunt zien, hebben we geen telefoonnummer op het billboard geplaatst – alleen socialmedia-accounts. Dit stelt ons in staat om ons sociale netwerk te controleren, degenen die contact met ons opnemen te screenen en ervoor te zorgen dat we ons veilig voelen voordat we met hen in contact komen.
Jacobsen: Ik wil graag een punt toevoegen dat zelden wordt besproken, maar dat uniek is.
Mal: Ik luister.
Jacobsen: Eén ding waar volgens mij te weinig over gesproken wordt, maar dat wel heel uniek is, is de Afrikaanse context. Natuurlijk is niet elk land hetzelfde, maar als je kijkt naar het werk van Leo Igwe tegen beschuldigingen van hekserij en zijn pleidooi voor humanisme, jouw werk ter bevordering van het atheïsme in Ghana, of het werk van Mubarak Bala als ex-moslim, dan zie je een patroon.
Vergelijk dit bijvoorbeeld met atheïsten uit het Midden-Oosten: zij bestrijden vooral één ideologisch systeem: de islam, in al zijn vormen. In Noord-Amerika verzetten atheïsten zich vooral tegen het gepolitiseerde christendom, met name het hardlinerskatholicisme en evangelische bewegingen.
Maar in Afrika is de situatie heel anders. Het is alsof Afrikaanse humanisten het gewicht van drie verschillende ideologische systemen tegelijk dragen. Het is net als die oude Griekse mythe van Atlas, die de wereld op zijn schouders draagt. Afrikaanse atheïsten en humanisten worden tegelijkertijd geconfronteerd met:
Arabische koloniale invloed via de Islam.
Europese koloniale invloed via het christendom.
Traditioneel bijgeloof en inheemse overtuigingen bestonden al vóór de kolonisatie en zijn tot op de dag van vandaag nog steeds aanwezig.
Het is een enorme uitdaging, en dat maakt de Afrikaanse kwestie zo uniek. Daar vechten atheïsten niet alleen tegen één ideologisch systeem, maar tegen alle drie tegelijk.
Mal: Onze aanpak kan effectief zijn, zelfs met het oog op de godslasteringswetten in verschillende landen, omdat deze niet provocerend is. Het billboard valt religieuze overtuigingen niet aan. In plaats daarvan stelt het een simpele vraag:
"Geloof je niet in God? Je bent niet de enige."
Het communiceert simpelweg dat er al een gemeenschap bestaat. Dit verschilt van de meer militante of confronterende atheïstische billboards die je in sommige westerse landen ziet, waar ze vaak religie belachelijk maken of religieuze mensen rechtstreeks uitdagen. Zo'n aanpak zou hier niet werken.
Een agressievere boodschap zou bijvoorbeeld in Ghana een sterke tegenreactie uitlokken. Ons doel is om mensen zich veilig en welkom te laten voelen. We maken dat niet bekend. er is geen God—we zeggen gewoon dat Als je niet in God gelooft, ben je hier welkom.
Deze boodschap creëert ook een buffer tegen degenen die ons zouden kunnen proberen te onderdrukken. Omdat we geen specifieke religie of geloofssysteem aanvallen, wordt het voor autoriteiten of religieuze groeperingen moeilijker om ons te onderdrukken. We bestaan simpelweg in onze eigen ruimte.
Deze strategie is ook flexibel. Het billboard hoeft niet alleen mensen uit één specifiek land te tonen. Het kan gezichten uit verschillende regio's bevatten, wat laat zien dat atheïsme niet beperkt is tot één plek – het is een wereldwijde beweging.
Dr. Leo Igwe staat op het billboard. Hij is Nigeriaan en hij is al open over zijn atheïsme. Dus voor degenen die openlijk en bereid zijn om op het billboard te staan, is het niet nodig om ons te beperken tot alleen de mensen die we kennen. We hoeven ook geen gezichten te vervagen of identiteiten te verbergen. Het is een manier om humanisme te promoten zonder je leven in gevaar te brengen. Zo zie ik het, en daarom geloof ik dat het veel mensen zal helpen.
Als coördinator van het West-Afrikaanse Humanistische Netwerk is het altijd mijn droom geweest om verder te groeien dan Ghana en Nigeria. Ik wil me richten op andere landen in West-Afrika waar momenteel geen humanistische groepen bestaan. Het doel is om individuen en organisaties te vinden die geïnteresseerd zijn in humanisme. Als ze geen organisatie hebben, kunnen we ze helpen er een op te zetten en ze kennis laten maken met Humanists International, zodat ze officieel lid kunnen worden.
Dat is de bredere visie: uiteindelijk billboards plaatsen in elk van de zestien West-Afrikaanse landen. Hopelijk inspireert dit meer mensen. Harrison Mumia, voorzitter van Atheïsten in Kenia, heeft grote interesse getoond om hetzelfde te doen in Kenia, en ook in andere landen in Nigeria en Zuid-Afrika.
Jacobsen: Zorg dat hij zoveel mogelijk media-aandacht krijgt. Hij is heel, heel goed.
Mal: Ja, we gaan de media-aandacht ten volle benutten. Of de berichtgeving nu positief of negatief is, het is nog steeds zichtbaarheid en publiciteit, en we zijn er blij mee. Dit is een historische mijlpaal en iedereen die hieraan heeft meegewerkt, is enorm enthousiast.
Jacobsen: Ik wil ook een belangrijk punt benadrukken dat u aanstipte. Het is cruciaal om rekening te houden met de regionale en culturele context bij het plannen van activisme. In Nigeria bijvoorbeeld verschillen de strategieën afhankelijk van of je je in het noorden met een moslimmeerderheid of in het zuiden met een christelijke meerderheid bevindt. De uitdagingen en benaderingen die in elke regio nodig zijn, zijn anders.
Kijken we naar wereldwijde trends in atheïsme en humanisme, dan zien we dat in de jaren 2000 en 2010 de focus vooral lag op militant en nieuw atheïsme, voornamelijk in Noord-Amerika en delen van West-Europa. Die strategie was destijds relevant. Activisme moet echter met de tijd mee evolueren en altijd worden afgestemd op de specifieke culturele en historische context van elke regio.
Leiderschap is seizoensgebonden – leiders komen en gaan. Mensen maken fouten, bewegingen verschuiven en prioriteiten veranderen. Veel figuren die de Noord-Amerikaanse golf van atheïsme aanvoerden, zijn van hun invloed verdwenen en nieuwe stemmen moeten opstaan. Bewegingen moeten zich aanpassen naarmate de omstandigheden veranderen. Daarom is strategische flexibiliteit cruciaal. Activisten moeten benaderingen kiezen die passen bij hun regio en hun tijd, en tegelijkertijd rekening houden met hun persoonlijke veiligheid.
Ik vind je idee om militant atheïsme in die context te vermijden wel goed. De meer confronterende aanpak komt vaak agressief over, alsof iemand anderen probeert te dwingen hun geloof op te geven. Zelfs als dat niet de beoogde boodschap is, is dat wel hoe veel religieuze mensen het ervaren. De billboardstrategie kiest echter een andere aanpak. Het werkt als een uitnodiging in plaats van een aanval. Het moedigt mensen subtiel aan om hun geloof in twijfel te trekken, waardoor ze nieuwsgierig worden in plaats van defensief.
Omdat we geloven in vrijheid van godsdienst en geloof, richten we ons niet op aanvallen op religieuze mensen. In plaats daarvan zijn we ons er terdege van bewust hoeveel mensen onder dwang leven – of het nu gaat om familiedruk, culturele verwachtingen, institutionele barrières of wettelijke beperkingen. Veel mensen wijzen religie in het geheim af, maar voelen zich gevangen door sociale en familiale beperkingen.
Het billboard verkondigt een eenvoudige boodschap: Je bent niet alleen. Het stelt mensen gerust, omdat ze weten dat er een gemeenschap op hen wacht.
Mal: Er zijn maar weinig veilige plekken voor atheïsten, vooral in West-Afrika. Humanistische organisaties zijn lange tijd erg intern geweest, wat betekent dat buitenstaanders geen idee hebben dat ze bestaan.
Als je familie hoort dat je bijeenkomsten van een humanistische groep bijwoont, maar niet weet wat humanisme is, zullen ze speculeren. In veel gevallen gaan ze ervan uit dat het iets mysterieus of zelfs gevaarlijks is. Ik heb dit zelf zien gebeuren: mensen worden ervan beschuldigd lid te zijn van een sekte of deel uit te maken van een geheim (occult) genootschap. De onwetendheid rond humanisme voedt angst en misinformatie.
Dus als we beweren humanisme te promoten, maar nog nooit een billboard in Afrika hebben gehad, wat hebben we dan werkelijk bereikt? Zichtbaarheid is belangrijk. Als we willen dat mensen ons serieus nemen en begrijpen wie we zijn, moeten we onze aanwezigheid kenbaar maken.
Humanisme zou te allen tijde zichtbaar moeten zijn, zodat mensen weten wat het is. Maar op dit moment moeten we constant uitleggen wat humanisme inhoudt. Omdat het niet breed erkend wordt, zelfs niet binnen de humanistische gemeenschap, bedenken mensen hun eigen definities van humanisme.
Dit leidt tot debatten: Zijn humanisten dit? Zijn humanisten dat? Sommigen zeggen Humanisten zijn religieus, en anderen zeggen dat ze zijn niet religieusDeze verwarring ontstaat omdat er zoveel mysterie rond het humanisme hangt.
Maar het mag helemaal niet mysterieus zijn. Het moet bekend en duidelijk gedefinieerd zijn. Dit is niet alleen een uitdaging voor Afrika of Azië – het moet wereldwijd worden aangepakt.
Als we humanistische evenementen organiseren, moeten mensen daarvan op de hoogte zijn. Er moet media-aandacht voor zijn. Humanisme moet algemeen bekend worden, zodat wanneer iemand zegt: "Ik ben een humanist", het antwoord is: "Oh, echt? Ben jij er zo een?" in plaats van: "Wat is dat? Wat doe je?" We hoeven ons niet te schamen voor ons humanisme. Er mag geen aarzeling of gêne zijn.
Bovendien maakt het vergroten van de bekendheid met humanisme het werven van fondsen makkelijker. Als mensen al begrijpen wat humanisme is en wat humanistische groepen doen, kunnen ze zich identificeren met de zaak. Het wordt echter lastig wanneer we buiten de humanistische gemeenschap fondsen proberen te werven, omdat mensen niet eens weten wat humanisme is of wat humanistische groepen doen.
Daarom is zichtbaarheid belangrijk. Er is ook een reden waarom we onze groep expliciet Accra Atheïsten hebben genoemd, ook al is het in wezen een humanistische groep. We wilden het eenduidig maken. We wilden niet dat mensen ons verkeerd zouden interpreteren als een religieuze of spirituele vrijzinnige groep.
Nee, wij zijn een groep voor atheïsten en agnosten. Zo simpel is het. Zowel atheïsme als humanisme delen een kernprincipe: het verwerpen van bovennatuurlijke ideeën. Dat is de doorslaggevende factor. We moeten er niet omheen draaien of er luchtig over doen.
Humanisme hoeft niet religieus te klinken of verbonden te zijn met religieuze tradities. Dat is het ook niet. We moeten die boodschap duidelijk overbrengen. Mensen binnen de humanistische gemeenschap begrijpen dit. Maar daarbuiten is humanisme te vatbaar voor misinterpretaties. Het is tijd om een einde te maken aan die verwarring.
Jacobsen: Ja, ik weet dat je eerder hebt opgemerkt dat wat vaak wordt genoemd spiritueel humanisme is een slechte interpretatie van seculier humanisme, toch?
Mal: Precies.
Jacobsen: Vanuit een praktisch standpunt, wanneer we het over humanisme hebben, zeggen we doorgaans: humanisme. Voor degenen die dit lezen: als je ooit iemand tegenkomt die een vorm van spiritueel humanismeHet is belangrijk om seculier humanisme in dat gesprek te benadrukken. Zo begrijpen ze het onderscheid. Maar over het algemeen zouden we humanisme moeten zeggen – het is niet ingewikkeld.
Mal: Ja, en zelfs als we de H in humanisme, wordt verondersteld dat het automatisch seculier humanisme impliceert. Dat zou de standaardopvatting moeten zijn. We zouden geen onderscheid hoeven te maken tussen verschillende subcategorieën. Als iemand zegt dat hij humanist is, zouden mensen er automatisch van uit moeten gaan dat hij een seculier humanist is – en niet iets anders.
Dat zou de gangbare definitie moeten zijn, en elke andere interpretatie zou als marginaal moeten worden beschouwd. Dit is precies waarom we humanisme zichtbaar moeten maken. Vandaar… billboards!
Jacobsen: Ik ben het eens.
Mal: Ja.
Jacobsen: Dus, voor iedereen die geïnteresseerd is in het lanceren van een billboardcampagne: wat is jouw driestappenplan om dit te realiseren?
Mal: De eerste stap is het vinden van een financieringsbron als u zich die niet kunt veroorloven
De tweede stap is verantwoording afleggen. Je moet transparant zijn als een organisatie bereid is te doneren of de campagne te sponsoren. Je moet minstens twee of drie reclamebureaus benaderen die de dienst kunnen aanbieden. Vervolgens moet je rechtvaardigen waarom je voor een bepaald bedrijf kiest en wat de impact van het billboard zal zijn.
Zo leverde het bedrijf dat we selecteerden statistieken over hoeveel mensen het billboard dagelijks zouden zien en welke impact het zou hebben. Deze gegevens waren cruciaal, omdat we ze konden delen met onze donateurs om hen te laten zien waarom deze investering de moeite waard was.
In het begin was ik een beetje zenuwachtig of er wel een bedrijf was dat tolerant genoeg zou zijn om het op de site te zetten, maar ik ben blij dat we bij het reclamebureau dat we hadden uitgekozen, open-minded mensen hebben aangetroffen en ook bij de professionele grafisch ontwerper die het ontwerp heeft gemaakt, hoewel ze allemaal christen zijn.
De derde stap is het inhuren van een goede grafisch ontwerper. Het ontwerp moet modern, professioneel en helder zijn. Het moet alle belangrijke ideeën overbrengen zonder de boodschap te vertroebelen.
Als je een reclamebord overlaadt met te veel informatie, wordt het verwarrend en ontstaat er ruimte voor verkeerde interpretaties.
Zo hebben we op ons billboard duidelijk aangegeven wat onze groep is en welke waarden wij vertegenwoordigen:
Hierdoor is direct duidelijk waar onze groep voor staat.
We wilden er ook voor zorgen dat mensen begrepen dat humanisten ethische, meelevende, rationele en vrijdenkende individuen zijn.
Wanneer u een reclamebord ontwerpt, is het daarom van essentieel belang dat u voldoende informatie opneemt om uw boodschap duidelijk over te brengen, maar niet zo veel dat het overweldigend of dubbelzinnig wordt.
Jacobsen: Dat klinkt als een goede aanpak.
Mal: Ja.
Jacobsen: Geweldig. Leuk om weer met je te praten. Dank je wel.
Mal: Bedankt. Dat kan ik waarderen.
Krediet van het beeld: Peter Dankwa en Roslyn Mould.