Oprichter en voorzitter van Humanisten Barbados, Maachelle Farley
Het is dus half december en de nieuwe Republiek Barbados is gevuld met Cheer, zuurstokkleurige T-shirts en kerstmuziek. Ik hou van dit eiland; Ik hou van de vriendelijke gesprekken die ik heb met mijn mede-zeezwemmers in de vroege ochtend tijdens mijn wekelijkse trektocht naar het strand, en ik hou van de frisse landbries die af en toe verkoeling biedt tegen de brandende zon.
Ik hou van de menselijke verbinding en ik hou van de eilandverbinding; het is deze liefde die mij de moed gaf om Humanisten Barbados op te richten. Ik wilde een helder licht op een heuvel plaatsen en zeggen: "Hé, je bent niet de enige" en "Ja, er zijn andere niet-religieuze personen op Barbados die een gelukkig en betekenisvol leven leiden buiten de tradities van religie".
Dat is nu meer dan een jaar geleden en tijdens mijn reis heb ik een aantal fantastische mensen ontmoet. Mensen zoals ik, die gewoon contact willen maken met anderen en van Barbados een betere plek willen maken; zelfs als we het risico lopen verkeerd begrepen, belasterd en buitenspel gezet te worden vanwege ons wereldbeeld. We werden lid van Humanists International en verbonden met een brede gemeenschap van humanisten die voor soortgelijke uitdagingen stonden en soortgelijke strijd voerden. Op 16 november 2021, de Internationale Dag van Tolerantie, hebben wij als Humanisten Barbados samen met andere humanisten over de hele wereld het Freedom of Thought Report gelanceerd.
Onze boodschap was simpel:
Ten eerste bestaan wij als niet-religieuze personen inderdaad op Barbados. Wij zijn humanisten, atheïsten, agnostici en we leven ons leven niet via enige religieuze overtuiging.
Ten tweede zijn we niet anders dan alle anderen op het eiland, we willen een positieve bijdrage leveren aan de samenleving en net als iedereen willen we genieten van ons leven met onze vrienden en families.
Ten derde, wij komen op voor de mensenrechten en het bevorderen van humanistische principes die tot doel hebben ervoor te zorgen dat iedereen in een eerlijke en gelijkwaardige samenleving kan leven. Of dat nu betekent dat we ons uitspreken tegen de doodstraf, wetten tegen ‘godslastering’, of dat we ons uitspreken over de noodzaak van volledig inclusieve LHBTQ+-rechten: wij komen op voor ieders bestaansrecht, om erbij te horen en gehoord te worden.
Richt de lichten, de camera en de actie op – de belastering begon. Plotseling werden mijn karakter en moraal in twijfel getrokken, woorden als ‘Satan’, ‘dwaas’ en ‘duivel’ werden gebruikt om ons te beschrijven. We werden aangeduid als “immorele goddeloze humanisten" wie waren "het ondermijnen van het morele weefsel van ons land.” Sommige mensen zeiden zelfs dat alle humanisten het eiland gewoon moesten verlaten, omdat Barbados een christelijke natie was en wij als humanisten hier niet thuishoorden; en zou de hele natie kunnen besmetten.
Had ik deze reactie verwacht? Was ik bereid mij onbegrepen, vervreemd en ‘niet-Barbadiaans’ te voelen? Ja, tot op zekere hoogte had ik mezelf voorbereid, maar voorbereiding en realiteit zijn heel anders. Plotseling werd een uitstapje naar de supermarkt of de bank doorzeefd met angst, terwijl ik worstelde met de mogelijkheid dat mensen mij helemaal anders als persoon zouden zien. Ik had het gevoel dat mijn baan, familierelaties en vriendschappen in gevaar waren; het was een extreem emotionele testtijd.
Gelukkig waren er aan de andere kant van de laster en het trollen telefoontjes van vreemden die zeiden: “Ik ben zo blij dat je je hierover hebt uitgesproken”, “Ik wilde deze kwesties ter sprake brengen, maar ik had de moed niet” of “ Ik voel me hierin zo ver gevorderd, hoe kan ik me aansluiten bij de humanistische gemeenschap?”. Ik kreeg ook telefoontjes van vrienden met sterke religieuze overtuigingen die zeiden dat ze trots waren op mijn kracht en moed om naar buiten te treden en zo'n impopulaire lichtmast op een heuvel te plaatsen. Dit waren personen die de wereld niet op dezelfde manier zagen als ik, maar die verband hielden met de noodzaak van ons mensenrechtenstandpunt, het belang van de scheiding tussen staat en religie en het belang van vrijheid van religie of geloof voor iedereen, niet alleen voor religieuze personen. . Ik kreeg ook enorme steun en aanmoediging van mijn plaatselijke humanistengemeenschap, van leden van Humanists International en van humanisten over de hele wereld.
Bij dit alles werd ik eraan herinnerd dat wat Humanisten Barbados doet absoluut belangrijk en absoluut noodzakelijk is voor ons land terwijl we onze weg voorwaarts vinden als een nieuwe Republiek. Ik blijf mezelf afvragen in wat voor soort Barbados ik wil leven, wat voor soort Barbados ik wil achterlaten voor toekomstige generaties. Het antwoord op die vragen is net zo glashelder als het prachtige oceaanwater waar ik elke week van geniet. Het antwoord is simpel: “Een Barbados voor iedereen.”