We hebben de instrumenten om verandering te beïnvloeden, en nu moeten we ze gebruiken
Deel één: de scène bepalen
Deel één: de scène bepalen
Gemiddeld ontvang ik om de dag een hulpvraag. Tot nu toe hebben dit jaar 145 mensen contact met ons opgenomen; Velen van hen hebben gezinnen die van hen afhankelijk zijn. Hoewel hun persoonlijke situatie varieert, zijn hun doelen allemaal hetzelfde: een leven kunnen leiden zonder beperkingen en trouw aan hun waarden. Voor velen zou dit betekenen dat ze hun thuisland moeten verlaten om een nieuw leven te beginnen in een land dat gastvrijer is voor niet-religieuze mensen.
Voor de meeste mensen is asiel hun enige optie, en niet iets dat ze zelf zouden kiezen als ze dat niet hoefden, zoals Warsan Shire ooit zo welsprekend verwoordde in haar gedicht 'Home':
“Niemand verlaat het huis tenzij
thuis is de mond van een haai”
Echter, het is hun mensenrecht.
De reis is vaak moeilijk en gevaarlijk; maar het bereiken van hun bestemming en het proberen zich daar te vestigen kan extra uitdagingen met zich meebrengen. Van:
Veel landen over de hele wereld ontvangen meer asielaanvragen dan ze kunnen verwerken. Dit betekent dat asielzoekers in het ongewisse worden gehouden terwijl ze wachten op hun interview en formele beslissing. In bepaalde landen, zoals Maleisië, kan de wachttijd voor een afspraak voor een eerste gesprek oplopen tot 3 jaar. Afhankelijk van de wetten van het land mogen asielzoekers gedurende deze periode mogelijk niet werken. Sommige landen bieden kleine subsidies aan degenen die asiel aanvragen, maar zelden dekken deze de behoeften van degenen die onder hun hoede zijn.
“De vrijheid die ik destijds had, was waarschijnlijk de grootste vrijheid die ik ooit in mijn leven had gehad.
Maar tegelijkertijd moet je bedenken dat ik samen met honderden andere vluchtelingen in het kamp woonde. Ze baden in de moskee of in verschillende delen van het gebouw. Ik had nog steeds flashbacks uit mijn verleden en ik probeerde uit het kamp te ontsnappen en naar buiten te gaan. Ik deed er alles aan om daar niet te zijn.”
In augustus vorig jaar namen de Taliban Afghanistan over, wat leidde tot een gruwelijke en aanhoudende humanitaire crisis. Veel staten – die hier misschien klaar voor hadden moeten zijn – kondigden de ontwikkeling aan van specifieke asielprocessen en quota voor Afghanen, waarbij specifieke groepen, zoals vrouwen en kinderen, en minderheden op het gebied van religie of geloof, voorrang zouden krijgen.
Hoewel deze programma's in theorie geweldig zijn, is er één groot minpunt. Ze zijn afhankelijk van lokale asielmedewerkers om te melden dat iemand tot een bepaalde categorie behoort. In het geval van veel Afghanen in buurlanden, zoals Pakistan of Iran, zou het identificeren van de echte reden waarom zij asiel aanvragen – dat wil zeggen hun niet-religieuze overtuigingen – gevaarlijk zijn en hen blootstellen aan hetzelfde geweld waarvoor zij zijn gevlucht. Hoe zullen ze dan hun zaken identificeren en prioriteren?
en misschien wel het ergste van alles – na dit allemaal te hebben overleefd – dat de vervolging waarmee u te maken heeft gehad als gevolg van uw niet-religieuze overtuigingen niet serieus wordt genomen.
Ik word vaak benaderd om tussenbeide te komen in gevallen waarin de asielaanvraag van iemand is afgewezen – hetzij op grond van het feit dat er geen ‘bewijs’ is voor zijn atheïsme, of omdat hij, omdat hij zijn overtuigingen niet hoeft te ‘manifesteren’ op de manier waarop hij collega-religieuze minderheden zouden dat wel willen, ze kunnen naar huis terugkeren en eenvoudigweg doen alsof ze religieus zijn – en ze worden gedeporteerd.
De schijnbare lichtzinnigheid waarmee de claims van niet-religieuze individuele gevallen worden behandeld, is irritant en verraadt een regelrecht onvermogen om het recht op vrijheid van godsdienst of levensovertuiging te begrijpen. Keer op keer moet ik schrijven om een staat te herinneren aan zijn verplichtingen onder het internationaal recht. Hoewel al mijn oproepen succesvol zijn geweest, verandert dit niets aan het feit dat staten niet afhankelijk mogen zijn van individuen om de naleving van hun mensenrechtenverplichtingen af te dwingen
Toch valt het mij op binnen ons lidmaatschap beschikken we over de instrumenten, vaardigheden en middelen om veranderingen op meerdere niveaus te beïnvloeden. In mijn volgende blogs zal ik achtereenvolgens de opties verkennen.
Als u gelooft dat iedere humanist recht moet hebben op een leven zonder vervolging, toon dan vandaag nog uw solidariteit en steun met een donatie. Met uw steun kunnen we de komende weken en maanden zoveel mogelijk mensen blijven helpen.